مديريت امور كاركنان حوزهاي است كه به اندازه كل حوزه مديريت قدمت دارد اما به طور طبيعي دستخوش تغيير و تكامل شدهاست. نقطه عطف اين تغيير و تكامل جايي است كه به جاي مديريت كاركنان، مديريت منابع انساني مطرح ميشود. مديريت منابع انساني علاوه بر دارا بودن مباني و مفاهيم مديريت كاركنان، رويكردهاي كليتر و جديدتري را در مديريت نيروي انساني در نظر ميگيرد.
تعاريف گوناگوني از مديريت منابع انساني ارائه گرديده كه در ذيل به پارهاي از آنها اشاره مینماییم:
مديريت منابع انساني معطوف به سياستها، اقدامات و سيستمهايي است كه رفتار، طرز فكر و عملكرد كاركنان را تحت تأثير قرار ميدهند.
مديريت منابع انساني عبارتست از رويكردي استراتژيك به جذب، توسعه، مديريت، ايجاد انگيزش و دستيابي به تعهد منابع كليدي سازمان؛ يعني افرادي كه در آن يا براي آن كار ميكنند.
مديريت منابع انساني فرايندي شامل چهار وظيفه جذب، توسعه، ايجاد انگيزش و نگهداشت منابع انساني است.
مديريت منابع انساني يعني مديريت كاركنان سازمان.
مقصود از مديريت منابع انساني، سياستها و اقدامات موردنياز براي اجراي بخشي از وظيفه مديريت است كه با جنبههايي از فعاليت كاركنان وابستگي دارد. به ويژه براي كارمنديابي، آموزش دادن به كاركنان، ارزيابي عملكرد، دادن پاداش و ايجاد محيطي سالم و منصفانه براي كاركنان سازمان؛
– تجزيه و تحليل شغل (تعيين ماهيت شغل هر يك از كاركنان)
– برنامهريزي منابع انساني و كارمنديابي
– گزينش داوطلبان واجد شرايط
– توجيه و آموزش دادن به كاركنان تازه استخدامشده
– مديريت حقوق و دستمزد (چگونگي جبران خدمت كاركنان)
– ايجاد انگيزه و مزايا
– ارزيابي عملكرد
– برقراري ارتباط با كاركنان (مصاحبه، مشاوره و اجراي مقررات انضباطي)
– توسعه نيروي انساني و آموزش
– متعهد نمودن كاركنان به سازمان